Met de release van Ubuntu 21.10 nam Canonical een schuchtere maar controversiële stap: Firefox werd in een handomdraai beschikbaar in zijn hoofdversie. De rest van de smaken waren niet vereist, maar dat zijn ze al sinds Ubuntu 22.04 is begonnen beschikbaar te zijn. Als ik de community lees, zou ik zeggen dat dit soort pakketten zijn fans en tegenstanders heeft, omdat ze een van de eersten zijn die het meest fan zijn van Ubuntu en een van de tweede die klagen over "hoe traag ze zijn". Maar is het probleem zo ernstig?
Het antwoord is gewoon nee. Het is niet waar dat snap-pakketten langzamer zijn, behalve ze de eerste keer openen. Maar eigendom zijn van Canonical in een niet-gepatenteerde wereld is moeilijk. In ieder geval was het Mozilla die het voorstelde aan Canonical, en het is al een realiteit dat Ubuntu-gebruikers de beroemde browser niet langer kunnen installeren als deze niet in deze versie is.
Wie is er verantwoordelijk voor dat Firefox alleen zo snel is?
Volgens de officiële versie, het was Mozilla die Canonical benaderde en hij stelde het voor. Volgens de officiële versie. Maar wat is er eigenlijk gebeurd? De officiële versie is een optie, maar persoonlijk vind ik dit niet de meest geloofwaardige. Ik denk het niet omdat ik denk dat het Mozilla niets kan schelen; het heeft het als snap, als flatpak en als binaries. Hier is de winnaar Canonical, die we ook moeten onthouden, deed hetzelfde vele jaren geleden met Chromium. Destijds hadden Ubuntu-gebruikers kritiek op de verhuizing, en niet alleen Ubuntu-gebruikers, aangezien Linux Mint-ontwikkelaars Chromium compileren om het vanuit hun officiële repositories aan te bieden.
Wie verantwoordelijk is, is niet langer het belangrijkste, behalve kritiek krijgen van degenen die de kiekjes niet met een stok willen aanraken. Het feit is dat is niet langer beschikbaar in de officiële repositories, tenzij u Ubuntu 20.04 of 21.10 gebruikt. En dit heeft zijn goede punt en zijn slechte punt.
Directe Mozilla-ondersteuning, verbeterde beveiliging
Tot nu toe, toen Mozilla een nieuwe versie van Firefox uitbracht, kon het een paar uur of een paar dagen duren voordat het de officiële repositories bereikte. Dit kan gevaarlijk zijn, omdat er een kwetsbaarheid kan worden gevonden die wordt uitgebuit en we deze langer dan nodig zouden hebben. Dit gebeurt niet op Windows of macOS, waar de app automatisch wordt bijgewerkt wanneer er een nieuwe beschikbaar is. In Linux is het de distributie die de code neemt, analyseert, compileert en uploadt naar zijn repositories. In theorie is dit tijden wordt teruggebracht tot 0 bij gebruik van de snap-versie, omdat Mozilla het tegelijk met de versies voor macOS, Windows of de binaire bestanden uploadt.
Bovendien kunnen dit soort pakketten, geïsoleerd of sandbox, ze zijn veiliger. Het gebeurt allemaal binnen de software, dus geen enkele dreiging ontsnapt. Dus op papier, directe ondersteuning voor ontwikkelaars, directe updates en verbeterde beveiliging, is het allemaal positief.
Over snapsnelheid
Als we voor de eerste keer een snap-pakket openen, moet het maak uw configuratiebestanden. Hoewel wordt verwacht dat het op dit punt op korte termijn zal verbeteren, is de waarheid dat ik video's ben gaan zien waarin Firefox in een mum van tijd ongeveer 10 seconden heeft geduurd om te openen, een eeuwigheid waaraan Linux-gebruikers niet gewend zijn. Maar dit is pas de eerste keer; dan wordt het al geopend als de DEB-versie, of zou het moeten.
Alternatieven voor Firefox zoals snap
Op dit moment, omdat het niet als AppImage bestaat, hebben we er twee. De eerste zou zijn om naar een ander type pakket van de nieuwe generatie te gaan, dat wil zeggen, naar zijn flatpak-pakket van Flathub. De andere zou zijn om zijn binaire bestanden te installeren, waarmee we iets zouden krijgen dat lijkt op wat we hebben in macOS en Windows. Het belangrijkste verschil is dat Firefox voor Linux geen installatieprogramma heeft, maar dat we de binaire bestanden naar de benodigde mappen moeten verplaatsen om ze in het systeem te kunnen integreren. We zouden het doen volgens deze stappen, sacado's van Mozilla zelf:
- We downloaden de Firefox-binaire bestanden, beschikbaar op deze link.
- We unzip het gedownloade bestand. In Ubuntu kan dit meestal met een dubbelklik, maar in andere distributies kan het nodig zijn om een terminal te openen en te typen:
- Met de map uitgepakt, verplaatsen we deze naar de map /opt met deze andere opdracht:
- Nu moet je een symbolische link of symbolische link naar het uitvoerbare bestand maken:
- Ten slotte wordt een .desktop-bestand gemaakt en verplaatst naar de benodigde map om te verschijnen in menu's/toepassingsladen:
In de laatste stap kunt u ook naar die website gaan en de .desktop handmatig downloaden, maar u moet deze in dezelfde map plaatsen als u wilt dat deze in het startmenu, de app-lade, enz. verschijnt. De app zal zichzelf updaten, net als op macOS en Windows.
Gebruik de DEB-versie
Zoals ze in de opmerkingen aangeven en we hebben kunnen bevestigen, kun je een DEB-pakket installeren vanuit officiële repositories, waarvoor je dit alles in een terminal moest schrijven:
Mijn aanbeveling
Hoewel ik niet een van de snap pack-fans ben, Ik zou aanraden om de standaard te gebruiken. Canonical heeft de dingen op die manier ontworpen en in al die tijd dat ik Firefox in een handomdraai gebruik (sinds 20.10), heb ik niets verkeerds opgemerkt. Toch is het goede aan Linux dat we alternatieven hebben en dat de beslissingen op de een of andere manier door ons kunnen worden genomen.
Ik laat je een andere manier achter die schoner en eenvoudiger lijkt:
sudo snap firefox verwijderen
sudo add-apt-repository ppa:mozillateam/ppa -y
sudo apt update
sudo apt install -t 'o=LP-PPA-mozillateam' firefox firefox-locale-es
Om te voorkomen dat het bijwerken van snaps het opnieuw installeert:
sudo gedit /etc/apt/preferences.d/mozillateamppa
En in het geopende document plak je dit en sla je op:
Pakket: firefox*
Pin: release o=LP-PPA-mozillateam
Pin-prioriteit: 501