Ongeveer 3 jaar geleden bracht Canonical Ubuntu 16.04 LTS uit, een versie die belangrijke nieuwe functies introduceerde, zoals ondersteuning voor Snap-pakketten. Net als Flatpaks zijn Snap-pakketten pakketten van de volgende generatie, die in theorie enorm verbeteren ten opzichte van traditionele APT-pakketten. De pakketten die we ons hele leven hebben gebruikt, kunnen worden bijgewerkt vanuit een softwarecentrum of vanaf de terminal, er zijn verschillende opties als we het willen doen vanaf de console, zoals ze zijn upgrade, dist-upgrade en volledige upgrade.
Als je op mij lijkt, hoewel het het meest comfortabel is om alles vanuit het softwarecentrum te doen, probeer je soms de pakketten bij te werken vanaf de terminal Het meest gebruikte commando is "upgrade", maar er zijn ook de andere twee opties om iets andere acties uit te voeren. In dit artikel zullen we de verschillen tussen deze commando's uitleggen, hoewel ik je vertel dat twee ervan verschillende manieren zijn om naar dezelfde actie te verwijzen.
Welke upgrade moet ik gebruiken voor welke upgrade?
Het eerste dat we zullen uitleggen, is het eerste dat in de kop van dit artikel verschijnt: «-update»Vertaalt in het Spaans als« update », maar wat zal worden bijgewerkt, zijn de repositories. Door "sudo apt update" te schrijven, zonder de aanhalingstekens, zullen we als rootgebruiker vragen om APT bij te werken, meer specifiek de repositories. Dit uitgelegd, dan hebben we de drie "upgrades" genoemd, waarbij:
- upgrade, wat "upgrade" of "upgrade" betekent, wat upgrade betekent, zal beschikbare pakketten upgraden, maar niet alle. Het zal pakketten downloaden en bijwerken, maar software die niet te maken heeft met bijvoorbeeld belangrijke componenten, zoals de Linux-kernel. In principe zal het voorkomen dat pakketten worden bijgewerkt waarvoor andere pakketten moeten worden verwijderd vanwege veranderingen in afhankelijkheid.
- dist-upgrade: wat dit tweede commando doet is vergelijkbaar met wat het eerste doet, maar tijdens de update zal het verschillende vragen stellen over de configuratie van de pakketten. Met deze optie worden componenten zoals de Linux-kernel bijgewerkt.
- volledige upgrade: Naarmate we gevorderd zijn, is het een andere manier om de vorige te noemen of vice versa. Beide opties zullen pakketten verwijderen die automatisch zijn geïnstalleerd als ze conflicten in pakketafhankelijkheidsupdates moeten oplossen.
Om een update te voltooien, wordt een vierde commando gebruikt. Gaat over "Sudo apt autoremove", waarmee pakketten worden verwijderd die niet langer nodig zijn. Als we het gebruiken nadat we de kernel hebben bijgewerkt, zullen de oude afbeeldingen worden verwijderd. Als we het handmatig hebben bijgewerkt, zou ik het niet aanraden dit te doen totdat we hebben gecontroleerd of alles correct werkt, anders kunnen we niet teruggaan vanaf het begin van het systeem.
Weet u al wat de verschillen zijn tussen deze drie opdrachten om APT-pakketten bij te werken?
Mooi zo. Ik had veel twijfels,