W poprzedni artykuł lOmówiłem kilka metod, aby móc mieć system operacyjny, który nam się podoba, nawet jeśli byliśmy zmuszeni korzystać ze sprzętu innych firm. Teraz zobaczymy kilka lekkich dystrybucji Linuksa, które możemy zabrać ze sobą wszędzie.
W tym przypadku kładę nacisk na „światło”. Chociaż prawie każda dystrybucja jest kompatybilna z metodami, które omawiamy, im jest on cięższy, tym większe musi być urządzenie pamięci masowej lub pamięć RAM komputera hosta.
Niektóre lekkie dystrybucje Linuksa
Dystrybucja Linuksa to zbiór komponentów, w którym począwszy od jądra Linuksa, niektórych narzędzi z projektu GNU (zwykle, ale nie zawsze) i wybór wolnego oprogramowania, tworzy w pełni funkcjonalny system operacyjny. Waga (przestrzeń wymagana do działania dystrybucji) zostanie określona na podstawie wyboru bezpłatnego oprogramowania w momencie jego tworzenia.
Składniki typowej dystrybucji to:
- Jądro Linuksa: Jest podstawą systemu operacyjnego. Przejmuje kontrolę w momencie, gdy BIOS ją opuszcza i jest odpowiedzialny za działanie jako pośrednik pomiędzy sprzętem, oprogramowaniem systemu operacyjnego i użytkownikami.
- Muszla: Jest to interfejs pozwalający na interakcję z systemem poprzez pisanie poleceń.
- Serwer graficzny: Umożliwia wizualną interakcję z systemem.
- Środowisko pulpitu: Pozwala na atrakcyjniejszą wizualnie pracę z systemem poprzez ikony i menu wybierane myszką.
- Dodatkowe zastosowania: Są to programy dołączone do instalacji, które umożliwiają wykonywanie takich funkcji, jak odtwarzanie multimediów, przeglądanie stron internetowych, czytanie poczty e-mail, praca biurowa itp.
Tym samym różnicę pomiędzy dystrybucjami tradycyjnymi a lżejszymi znajdziemy w korzystanie ze środowisk graficznych z mniejszą liczbą funkcji graficznych lub programów narzędziowych wymagających mniej zasobów wykonać.
Należy pamiętać, że lekkie dystrybucje mogą mieć różne cele. Niektóre skupiają się na użytkowaniu na serwerach, inne na tzw. „kioskach” (wykonaniu pojedynczej aplikacji). W tym artykule mam na myśli te, które są przeznaczone do użytku na komputerze stacjonarnym, ale zużywają najmniejszą możliwą ilość zasobów.
Cholerny mały Linux
Przez długi czas ta dystrybucja Charakteryzował się tym, że wymagał jedynie 50 MB nośnika danych. Teraz jego celem jest oferowanie wszystkich możliwych aplikacji w rozmiarze płyty CD (700 MB). Oznacza to pewne wyrzeczenia, takie jak usunięcie dużej części ustawień regionalnych (w tym wszystkich hiszpańskich), kodu źródłowego, stron podręcznika i dokumentacji. Ponieważ jednak APT jest w pełni funkcjonalny, wszystkie niezbędne pliki można pobrać w razie potrzeby.
Damn Small Linux jest oparty na AntiX
Linux Lite
Es dystrybucja oparty na Ubuntu i ze spersonalizowaną wersją pulpitu XFCE. Zawiera najpopularniejszy zakres zastosowań, chociaż wymaga jedynie:
- Procesor 64-bitowy, 1 GHz z dwoma lub więcej rdzeniami.
- 768 MB pamięci RAM.
- 8 GB miejsca na dysku.
- Obsługa starszego rozruchu lub UEFI.
- Karta graficzna z akceleracją 3D i 256 MB.
- Rozmiar monitora zgodny z VGA 1024 x 768.
Puppy Linux
Es Rodzina dystrybucji Linuksa opartych na najnowszej stabilnej wersji Ubuntu lub Slackware. Ich cechy to:
- Obejmuje aplikacje typu open source do najpopularniejszych zastosowań.
- Zawiera dokumentację i pomocne wskazówki.
- Wymaga mniej niż 500 MB przestrzeni dyskowej.
Lubuntu
Co czyni lżejszym ten smak Oficjalnym Ubuntu jest to, że używa pulpitu LxQT. Mówiąc bardzo nienaukowo, pulpit LxQT wykorzystuje te same biblioteki graficzne, co pulpit KDE, chociaż używa ich do zbudowania lżejszego, ale w pełni funkcjonalnego środowiska graficznego.
Oto niektóre z opcji, jakie oferuje nam świat Linuksa. Niestety, nie ma już prawie żadnych opcji 32-bitowych, ponieważ sprzęt należący do tej architektury nie jest już na tyle masywny, aby uzasadniać wysiłki programistów. W każdym razie istnieje wiele starszych zespołów, z których możemy korzystać przez dłuższy czas.