Niedawno opublikowano wiadomość, że SiteGround, jeden z głównych dostawców usług hostingowych w Europie, osiedlił się w naszym kraju i zastosował najnowocześniejszą technologię pod względem wydajności: mówimy o Kontenery Linux lub LXC. Ta funkcjonalność nie jest nowa w systemach operacyjnych, ponieważ FreeBSD ma Jails, Solaris ma Zones i istnieją inne typy kontenerów, takie jak te dostarczane przez OpenVZ i Linux VServer, które mają inną konfigurację w ich jądrze, aby to wykonać.
Fakt, że SiteGround objął tę pozycję pod względem technologii, a jego jasna wizja biznesowa koncentrowała się na wysokiej wydajności infrastruktury, zarówno na poziomie sprzętowym (poprzez dyski półprzewodnikowe SSD) jako oprogramowanie, rodzi pytanie, czy jest tak dobre i obiecujące. Poniżej omawiamy LXC do kontenerów.
LXC lub Linux Containers to obecnie jedna z najnowocześniejszych technologii, która ma największe prognozy na przyszłość. Jest o kontenery, które wirtualizują środowiska na poziomie systemu operacyjnego Linux i mogą być wdrażane w wielu instancjach na tym samym serwerze fizycznym. Wszystkie działają w izolacji jako SPV (Virtual Private Server) lub EV (Virtual Environments), gdzie wszystkie zasoby są dostarczane na poziomie przetwarzania, komunikacji i przechowywania.
Ale gdzie tak naprawdę jest korzyść z kontenerów? Weźmy następujący przykład. Portal usług chce, aby jego użytkownicy mogli wdrażać autonomiczne i izolowane platformy na żądanie. Tradycyjnie całe oprogramowanie i komponenty wymagane dla każdego pożądanego narzędzia musiałyby zostać zainstalowane, ale dzięki kontenerom, wszystkie niezbędne zasoby można grupować razem i tworzyć instancje tyle razy, ile jest to wymagane automatycznie.
Kiedy w SiteGround dokonali ostatniej migracji, z zadowoleniem przyjęli, oprócz tej technologii, przechowywanie za pośrednictwem półprzewodnikowego dysku SSD. LXC zapewnia im, słowami swoich pracowników, elastyczność, której potrzebujesz dla swojej firmyi dyski SSD wymagana szybkość wykonania zapewnienie odpowiedniej obsługi na czas swoim użytkownikom. Ponadto firma stworzyła własną implementację LXC i generuje wiele łatek dla jądra Linuksa, które naprawiają błędy i rozwiązują problemy z bezpieczeństwem.
Przyszłość kontenerów wygląda bardzo obiecująco i może oznaczać koniec wirtualizacji, jaką znamy dzisiaj. Albo nie?
Funkcje LXC
La możliwość tworzenia hermetyzowanych i izolowanych kontenerów z własną pulą zasobów jest to funkcja, którą już dziś pełnią środowiska wirtualizacji. Jednak technologia kontenerów zapewnia zwiększoną wydajność (prawie podobną do wirtualizacji bare-metal) i elastyczność. Kontenery nie emulują sprzętu maszyny i dopóki przestrzeń nie jest zwirtualizowana, nie jest zajmowana żadna przestrzeń dyskowa.
LXC należy rozumieć jako własny system operacyjny, a ze względów praktycznych zachowuje się jak maszyna wirtualna. Emulacja jest wykonywana przez samo jądro Linuksa, a LXC zapewnia minimalny kontener, aby móc przechowywać szablon różnych dystrybucji systemów operacyjnych i aplikacji użytkownika, które pozwalają na jego ponowne wykorzystanie w różnych środowiskach i cyklach rozwoju.
La przenośność Dzięki tej funkcjonalności jest to zapewnione, ponieważ oddziela aplikacje od systemu operacyjnego i możliwe jest uruchomienie dowolnego kontenera z instalacji minimalnego środowiska. Ponadto dzięki izolacji zasobów możliwe jest jednoczesne uruchamianie kilku instancji kilku wersji Java, PHP lub Apache, z całkowitą elastycznością i możliwością równoważenia ich obciążeń między kilkoma systemami, klonowania ich środowisk lub tworzenia kopie zapasowe w ciągu kilku sekund.
Przyszłość wirtualizacji jeszcze się nie skończyłaponieważ dzięki niemu możliwe jest wdrażanie bardzo różnorodnych ekosystemów, które obecnie kontenery nie są w stanie wykorzystać określonego jądra do tego zadania.
LXC i Docker
LXC i Docker to dwa systemy kontenerowe, których filozofia działa w bardzo podobny sposób: Wirtualizacja w izolacji różnych środowisk aplikacji, które działają autonomicznie. Ubutu współpracuje z obydwoma projektami które często są zdezorientowane i na których główną różnicę zwracamy uwagę. Pojemniki LXC posiada init, który pozwala na wykonywanie wielu procesów podczas Kontenery platformy Docker mają taki, który może uruchamiać tylko jeden proces każdego typu.
Ideą Dockera jest maksymalne zmniejszenie rozmiaru kontenerów do pojedynczego procesu zarządzanego z tej aplikacji. Problem polega na tym, że wiele opracowanych obecnie aplikacji oczekuje, że będą mogły być uruchamiane w środowiskach wielowątkowych, przy wsparciu kilku cronów, demonów, SSH itp. Ponieważ Docker nie ma żadnego z nich, konfiguracja środowiska wdrażania, sieci, pamięci masowej i ostatecznej orkiestracji całego systemu należy wykonać za pośrednictwem aplikacji.
To tylko wierzchołek góry lodowej inne pytania pozostają w powietrzu takie jak zarządzanie zasobami sieciowymi, tunelowanie komunikacyjne, układanie kontenerów w stosy lub migracja między gorącymi środowiskami. Obecnie wydaje się, że przepaść dzieląca obie technologie chce się zmniejszyć i nadejdzie czas, który zdecyduje, która technologia zostanie umieszczona powyżej.