Od dziesięcioleci model zarządzania oknami nie zmienił się i Gnome planuje nad nim pracować
ostatnio chłopcy Ujawniono zespół projektantów interfejsu użytkownika Gnome za pośrednictwem wpisu na blogu trochę o ostatnich dyskusjach jakie mieli wewnętrznie o planach modernizacji zarządzania oknami Gnome.
I to jest to, że w poście na blogu zaobserwowano, że obecnie domyślny model okna oparty jest na koncepcjach sprzed 50 lat i w którym nikt nie zrobił nic, aby to zmienić. Dlatego ludzie z Gnome podjęli inicjatywę, wykonując dodatkowe prace związane z rozmiarem i ruchem okien, aby uzyskać bardziej komfortowe środowisko.
Obecnie wielu użytkowników jest przyzwyczajonych do tego modelu, model, który dla Gnome nie jest już optymalny i stwarza trudności dla początkujących, którzy muszą ręcznie przeanalizować wynikowy stos małych nakładających się okien lub znaleźć żądane okno nachodzące na inne okna.
Dlatego wspomnieć, że w idealnym przypadku sam system powinien optymalnie organizować okna w taki sposób, aby użytkownik mógł od razu przystąpić do pracy i zobaczyć okna niezbędne do rozwiązania bieżącego zadania, nie tracąc czasu na manipulowanie oknami, osiągając ich akceptowalną lokalizację i rozmiar. Obecne podejście do pracy z systemem Windows charakteryzuje się bałaganem, który użytkownik musi rozwiązać.
Aby zwiększyć wydajność zarządzanie oknami w Gnome, proponuje się zastosowanie elementów wystroju okien wyłożonych kafelkami, w którym nowe okna domyślnie otwierają się automatycznie bez nakładania się przy już otwartych oknach i zajmują optymalną powierzchnię ekranu.
Warto zaznaczyć, że Gnome ma już opcjonalną obsługę tego trybu., ale pozostaje nieodebrane ze względu na istniejące ograniczenia i problemy. Wśród niedociągnięć istniejącego trybu mozaiki, to się nazywa pełna kontrola ręczna, wsparcie tylko dla układu dwóch okien, ograniczona implementacja (problem z dodaniem obsługi złożonych układów), ręczne sterowanie wirtualnymi pulpitami, brak możliwości grupowania okien w stos, które mogą być wyświetlane jednocześnie.
To z tego powodu masz plan modernizacji zarządzania oknami, który jest przełącz się na domyślny tryb płytek hybrydowych, która łączy w sobie najlepsze cechy okien dachowych i pływających. Ponadto pozostanie możliwość powrotu do klasycznego trybu pływających okien i korzystania z twardego kafelkowego układu side-by-side z pełnym podziałem całego ekranu od krawędzi do krawędzi. Wdrażanie nowych mechanizmów okienkowania mogłoby rozpocząć się zaraz po jesiennym wydaniu GNOME 46.
Nowy tryb kafelkowy automatycznie wybierze optymalny układ dla nienakładających się okien, jednocześnie umożliwiając ręczne regulacje. Nowa realizacja również w planach zintegrować proces Windows z systemem wirtualnego pulpitu i rozszerzać metadane kontekstu okna dostarczane przez aplikacje. Na przykład, aby wybrać optymalny rozmiar okna, aplikacje mogą zasugerować żądany maksymalny rozmiar okna oraz zakres zalecanych rozmiarów, które idealnie nadają się do wyświetlania bieżącej zawartości.
Gdy pierwsze okno zostanie otwarte w nowym trybie, zostanie umieszczone na środku ekranu w optymalnym rozmiarze, uwzględniającym metadane dostarczone przez aplikację. Na przykład okno przeglądarki zostanie powiększone do pełnego ekranu, a przeglądarka pogody zostanie wyświetlona na obszarze 700 × 500. Co ważne, układ okien może być w każdej chwili zmieniony przez użytkownika, który tak jak poprzednio może dowolnie przesuwać okna i zmieniać ich wielkość.
Ponadto, gdy otwierane są dodatkowe okna, istniejące okna są przesuwane, aby zrobić miejsce na nowe, które zostaną umieszczone obok istniejących. Jeśli preferowane jest pełnoekranowe rozszerzenie, nowe okno jest umieszczane na osobnym wirtualnym pulpicie. Dopóki jest wystarczająco dużo miejsca na ekranie, okna są umieszczane osobno obok siebie, ale jeśli nie ma wystarczającej ilości miejsca na ekranie, stosowany jest bardziej zagęszczony układ side-by-side.
Wreszcie, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten temat, możesz zapoznać się ze szczegółami w Link.